Vanaf nu werk ik 24 uur per week (en wat dat voor gevolgen heeft)

Ik werk inmiddels alweer een jaar voor de beroepsorganisatie van verloskundigen en heb het daar goed naar mijn zin. Alleen merkte ik dat het aantal uur dat ik per week maakte (32) toch iets te hoog gegrepen was. Gelukkig hebben we nu een nieuwe collega, waardoor ik wat minder uren kan gaan werken. Ik ga nu naar 24 uur per week en dat zorgt ervoor dat er een paar dingen veranderen, hoop ik!

Waarom niet fulltime werken?

Even een stukje terug, want waarom kan ik niet gewoon fulltime werken? Dat heeft alles te maken met het feit dat ik aangereden ben, inmiddels zo’n 2,5 jaar geleden. Daarvoor was ik een gewone twintiger, die regelmatig feestte, beestte en genoot van het leven. Daar wil ik overigens niet mee zeggen dat ik nu niet meer geniet van het leven hoor, dat doe ik (op aangepaste manier) nog steeds.

Aan dat ongeluk heb ik verschillende kwaaltjes overgehouden, waaronder een energieprobleempje en een whiplash. Vooral deze 2 zorgen er voor dat het voor mij erg moeilijk is om een fulltime werkweek vol te maken. Dat lukt namelijk niet meer.

Waar heb je last van dan?

Een veelgestelde vraag, en begrijpelijk. Het is immers niet echt aan de buitenkant te zien dat er wat ‘mis’ is met mij. Maar dat is er wel. Als ik te veel doe op een dag, zware dingen til of zelfs te intensief achter de computer zit, dan heb ik moeite met concentratie, vergeet ik veel dingen en heb ik erg veel pijn. Uiteraard word ik dan ook minder gezellig en het is ook niet fijn dat ik dan moeite heb met de werkzaamheden die ik doe.

Weer aan het werk

Toen ik thuis kwam te zitten omdat mijn contract niet verlengd werd, werd ik al vrij snel een beetje gek van mezelf. Ik wist ook niet zo goed op welke banen ik kon solliciteren, want hoeveel uur werk zou ik aankunnen? Na een reïntegratietraject kwamen we tot de conclusie dat het zo’n 24 uur per week kon worden. Maar toen ontstond het volgende probleem: ik had een superleuke vacature gevonden, voor 32 uur.

Ik zette door en werd aangenomen. En dat terwijl ik meteen alles vertelde, van vergeetachtigheid tot energieproblemen. Ik was zo trots op mezelf! Tijdens de sollicitatie vroeg ik wel even of het mogelijk was om 24 uur te werken, maar helaas.

Fotocredits: Didie van Mindful Memo

Het werd niet beter

Langzaam kwam ik tot de conclusie dat het niet beter ging worden. Werken, het huishouden, sporten, een feestje op zijn tijd. Het was allemaal te veel. Voortaan hield ik een strikte bedtijd aan, sportte ik minder en uitgaan werd ook op een laag pitje gezet. Voor het huishouden en de tuin hebben we mensen ingehuurd en dat gaf weer wat ademruimte. Maar niet genoeg, zo blijkt. Ik ben heel benieuwd hoe het vanaf volgende week gaat, als ik ineens meer tijd en hopelijk meer energie over heb.

Meer Loves 2 Love?

De komende periode ga ik ook meer tijd besteden aan Loves 2 Love. Ik heb naast die 24 uur per week nu inmiddels nog wat meer uren over dan ik eerst had. Ik ga niét terug naar 7 berichten per week, maar ga in eerste instantie flink aan de slag achter de schermen. Maar daarover later meer!

Psssst.. Wil jij een GRATIS checklist ontvangen die jou helpt bij het plannen van jouw bruiloft? Schrijf je dan nu snel in voor de nieuwsbrief!