Hoe voorkom je stress bij het naar een baan zoeken?

Het naar een baan zoeken. Wat een stress geeft dat. Nu ik weer hard op zoek ben naar een baan, en er ook al enkele sollicitatiebrieven de deur uit zijn, raak ik soms ook gestrest. Want natuurlijk ontvang ik afwijzingen. Hoe geschikt ik mij soms ook vind voor een baan, er is altijd iemand anders die nóg beter bij een bedrijf past. Dat lijkt in ieder geval zo. En dat maakt mij gestrest.

Lees ook: Misschien, een heel  klein beetje, toch wel erg zenuwachtig – operatietijd!

Ik wil werken!

Ik wil namelijk ontzettend graag aan het werk. Een leuke baan, op mijn eigen vakgebied. En natuurlijk het liefst een baan waarbij ik een mooi salaris mee naar huis neem. Nog meer eisen? Ja zeker! Ik zou ook heel graag niet te ver weg werken. En natuurlijk zit ik met het aantal uren dat ik kan werken. Bij elkaar dus best wel wat beperkingen.

Toch kies ik ervoor om (nu nog) niet te reageren op functies die ik maar matig interessant vindt. Voor je het weet zit je op een functie waar je het niet naar je zin hebt. Nu ik de kans heb om een goede keuze te maken doe ik dat ook, maar dan moeten de bedrijven die ik aanschrijf mij natuurlijk ook willen! Dat geeft dus stress, en dat wil ik voorkomen. Daarom probeer ik de volgende dingen te onthouden.

Een afwijzing is niet persoonlijk

Eén van mijn afwijzingen bevatte zelfs bijna letterlijk deze tekst. Er werd ‘met nadruk gesteld dat hun selectie niets te maken had met mijn capaciteiten en deskundigheden.’ Hoe netjes is dat! Maar niet alle afwijzingen zijn zo uitgebreid, en soms is het lastig om een afwijzing niet persoonlijk op te vatten.

Ik heb inmiddels enkele jaren ervaring. Soms voelt het echter nog steeds alsof ik dat meisje ben dat net van school af komt. Ik wéét dat ik het kan, en er hoeft slechts één bedrijf te zijn dat in mij gelooft. Maar soms vergeet je dat even en ben je bang dat je nooit meer aan het werk komt. En dat terwijl ik nog niet eens een maand aan het zoeken ben.

Niet uitgenodigd worden voor een gesprek

Dit is misschien een beetje aansluitend op het ontvangen van een afwijzing, maar wel iets wat me bezighoudt. In veel gevallen word ik niet eens uitgenodigd voor een gesprek, terwijl ik in het echt zo veel leuker ben dan op papier. Heel frustrerend, en het laat me twijfelen aan mezelf. Heb ik niet genoeg ervaring? Is mijn CV niet goed genoeg? Was mijn motivatiebrief niet goed geschreven?

Helaas hoor ik regelmatig terug dat er 100 of soms zelf 200 reacties zijn geweest op een vacature. En dan is de concurrentie groot! Daar kom ik dan aan met mijn kleine beetje ervaring en beginnend blogje, hopend indruk te maken. Het is heel begrijpelijk dat een bedrijf dan voor iemand kiest die meer ervaring heeft, alhoewel ik wel hoop dat ik die persoon op een dag ben.

Denk niet meer aan de sollicitatie, zodra hij de deur uit is

Soms ben ik zo ontzettend enthousiast over een bedrijf waar ik heb gesolliciteerd dat ik elke seconde van de dag wacht op een antwoord. Dan kruipen de dagen voorbij. Ik blijf maar denken ‘ik zou zo goed zijn in deze baan.’ en ‘Ik hoop dat ze me een kans willen geven.’

Voor mijn eigen gemoedsrust is het beter om te solliciteren en het daarna uit mijn hoofd te zetten. Bovendien heb ik nog genoeg andere dingen te doen, buiten me druk maken. Dus het is weggegooide tijd. En tijd is geld. Of zoiets.

Herken jij deze onzekerheden bij het zoeken naar een baan? Of heb je daar juist helemaal geen last van?

Psssst.. Wil jij een GRATIS checklist ontvangen die jou helpt bij het plannen van jouw bruiloft? Schrijf je dan nu snel in voor de nieuwsbrief!