Hoe zijn deze trouwtradities eigenlijk ontstaan?
Trouwtradities, je kent ze vast wel. De bruidegom die de bruid over de drempel moet tillen, het weggeven van de bruid en wie kent er niet: something old, something new, something borrowed, something blue? Waar komen deze tradities vandaan? Ik ging op onderzoek uit en vertel je alles over deze trouwtradities.
Lees ook: 7 redenen waarom hij de ware is voor jou
Het aanzoek
Mij maak je erg blij met een lekker romantisch aanzoek. Zo eentje die je nooit meer kan vergeten. En ouderwets als ik ben zou ik het fijn vinden als mijn partner eerst toestemming vraagt aan mijn vader. Traditioneel vraagt de bruidegom eerst toestemming aan de vader van de bruid. Die heeft zijn dochter zijn hele leven beschermd en verzorgd, en het is dus een kwestie van respect om zijn toestemming te vragen. Bovendien was dit vroeger het moment voor de vader om na te gaan of de bruidegom wel een geschikte partij was voor zijn dochter.
Pas als de vader zijn toestemming heeft gegeven mag de bruidegom zijn aanzoek doen. Als de bruid hier niet meteen ja op antwoord, moet je tegenwoordig vaak vrezen voor het antwoord. Vroeger was het heel gewoon dat de bruid even wachtte met haar antwoord: eerst moest de familie ingelicht worden zodat deze mee kon beslissen.
Vader die de bruid weggeeft
Een andere traditie is het weggeven van de bruid door haar vader. Echt zo’n momentje waarbij ik standaard een traantje wegpink. Vroeger werd er vaker uitgehuwelijkt en dan werd de bruid dus letterlijk weggegeven door haar vader. Tegenwoordig is het meer een symbool dat de vader de bruidegom vertrouwd.
Een bruidstaart
Laat dit nou net een traditie zijn waarop ik best zou kunnen besparen. Een mooie (en lekkere) bruidstaart is leuk, maar geen must voor mij. Wist je trouwens dat veel bruidsparen tegenwoordig voor een andere vorm van de traditionele bruidstaart kiezen? Een donut wall, cupcakes of een sweet table zie je tegenwoordig steeds vaker.
Ook deze nieuwe vormen van bruidstaart passen goed binnen de oude traditie. Traditioneel stond de zoetigheid van de bruidstaart namelijk voor vruchtbaarheid. Hoe meer zoetigheid je op je bruiloft hebt, hoe meer vruchtbaarheid je over je af zou roepen volgens de Grieken.
Credits: Eddie van Loon | Yes We Do Bruidsfotografie
Sluier van de bruid
Ik ben nog steeds gek op sluiers. Hoe langer hoe beter. Maar dit is een traditie waar wij vrouwen misschien iets minder blij mee zijn. Vroeger stond de sluier namelijk voor de ondergeschiktheid van de vrouw. Toen werd de sluier echter ook altijd voor het gezicht gedragen, iets wat je nu steeds minder ziet.
De bruid over de drempel tillen
Vroeger was het normaal dat de bruid bij haar ouders woonde tot ze trouwde. De bruidegom droeg haar dan over de drempel van haar nieuwe woning, zodat demonen en boze geesten haar niet konden volgen. Dit idee komt bij de oude Grieken en Romeinen vandaan. Daar werd gedacht dat demonen en geesten onder de drempel van het huis zaten en als de bruid zou struikelen over de drempel bracht dat ongeluk.
Witte trouwjurk
Steeds vaker zie je bruiden met een andere kleur jurk dan het traditionele wit. Toch kiezen veruit de meeste bruiden nog voor een witte jurk. Deze traditie stamt ook uit de Romeinse tijd en zoals veel mensen al weten staat de kleur wit voor maagdelijkheid en puurheid. Daarnaast was de kleur wit in de tijd van de Romeinen een feestelijke kleur. En je bruiloft is natuurlijk een hele feestelijke dag!
Credits: Eddie van Loon | Yes We Do Bruidsfotografie
Something old…
Ik noemde hem al even aan het begin van dit artikel. De bekende zin: something old, something new, something borrowed, something blue. Het ‘something old’ zou je moeten krijgen van een vrouw die al lang getrouwd is, en het idee erachter is de continuïteit. Something new staat symbool voor je toekomst, en dit is een wel heel makkelijk onderdeel van je outfit. Dan heb je nog het ‘something borrowed’, wat je rijkdom en weelde zou moeten brengen. Als je iets van iemand mag lenen voor je bruiloft betekent dat traditioneel dat je op ze kunt bouwen én het brengt geluk. Het laatste onderdeel is het ‘something blue’, waarbij de kleur blauw staat voor bescheidenheid en trouw.
Het bruidsboeket
Volgens de traditie betaalt de bruidegom de bloemen van de bruid en overhandigt hij deze aan haar op het moment dat hij haar ziet. De bruid weet traditioneel dus niet hoe haar bloemen eruitzien. Dat is alvast 1 traditie die ik niet zou volgen!
Wij kennen het bruidsboeket als een bos samengebonden bloemen, maar traditioneel was het een bos kruiden en knoflook. De sterke geur zou kwade geesten afschrikken.
Kende jij de oorsprong van deze tradities al? En mis je nog tradities in dit lijstje? Laat het me dan vooral weten.
Psssst.. Wil jij een GRATIS checklist ontvangen die jou helpt bij het plannen van jouw bruiloft? Schrijf je dan nu snel in voor de nieuwsbrief!
3 Comments
Het “wegschenken van de bruid” is een angelsaksisch gebruik dat in recentere tijden in onze streken werd overgenomen maar eigenlijk volkomen vreemd is aan de katholieke liturgie. Als er al een “weggeven” was gebeurde dat in Vlaanderen traditioneel aan de ouderlijke woning van de bruid, waarna bruid en bruidegom zich samen naar de kerk begaven. Daar worden ze ALS KOPPEL onthaald en gezegend door de priester aan het kerkportaal. (Net zoals je wordt onhaald en gezegend bij je doopsel en je uitvaart.) In de katholieke theologie omtrent het huwelijk is het namelijk van het allergrootste belang dat beide partners in volkomen vrijheid en gelijkheid kiezen voor dit huwelijksverbond. Bovendien houdt de katholieke liturgie (in de feiten) rekening met de realiteit dat het wettelijk huwelijk al heeft plaatsgehad, dat is een voorwaarde in België (en dat de meeste koppels al een hele poos een koppel zijn – met alles erop en eraan – wanneer ze in het huwelijksbootje treden). Het is dus die realiteit die door de Kerk met een sacrament wordt bezegeld en ingezegend. Het “weggeven van de bruid” stamt uit de opvatting dat een vrouw geen eigen rechten heeft maar van de ene man aan de andere man wordt overdragen. In tijden van emancipatie, genderneutraliteit, individuele zelfontplooing, etc. lijkt het me bizar dat precies dát gebruik klakkeloos van de Amerikanen wordt overgenomen, ook in katholieke huwelijksvieringen.
Dank voor je bericht Pieter. In verschillende tijden kan er een verschillende opvatting aan het weggeven van de bruid worden gegeven. Helaas ook een opvatting die stamt uit de tijd waarin men vrouwen geen eigen rechten toekende. Ik vind dit een mooie toevoeging, hartelijk dank daarvoor.