Misschien, een heel klein beetje, toch wel erg zenuwachtig – operatietijd!
Nu mijn operatie toch wel echt steeds dichterbij komt word ik toch wel weer een beetje zenuwachtig. Volgende week dinsdag ben ik aan de beurt, hoe laat weet ik nog niet. Volgens ziekenhuisregels word je pas twee dagen van tevoren gebeld met de tijd. Helpt ook niet echt tegen de zenuwen.
Lees ook: Neusspray die helpt bij PTSS, dat klinkt als te mooi om waar te zijn
Wat gaan ze doen?
Ik heb al één operatie gehad, waarbij de arts geprobeerd heeft de huid naast mijn oog iets meer ruimte te geven. Mijn oog staat namelijk iets open en trekt naar beneden. Dat komt omdat er wat stukjes huid achtergebleven zijn op de auto die ik een kusje gaf. De eerste operatie heeft dat helaas niet voldoende op kunnen lossen, waardoor de arts nu wil gaan voor multipele Z-plastieken. Een techniek waar ik al eerder over schreef en die inhoudt dat er over het hele litteken incisies worden gemaakt en de huid bij elke incisie wordt ingedraaid. Dit zou in theorie minder druk op de huid moeten geven.
De eerste keer is er een soortgelijke techniek gebruikt, maar toch net anders. Bij de eerste operatie is er een lange incisie gemaakt, die vanuit mijn ooghoek naar mijn wenkbrauw loopt. Deze is daarna ook ingedraaid om extra ruimte te creëren. Op onderstaande foto kun je precies zien wat ik bedoel.
Zoals je ziet trekt de huid naast mijn oog nog iets naar beneden en staat mijn oog ook nog steeds open. Het litteken dat vanuit mijn ooghoek naar buiten toe loopt zat er voor de eerste operatie nog niet. Dit is een gecontroleerd gemaakt litteken, dus dat schijnt ook weer mooier te helen. Wat ik weet is dat het met wat make up het litteken is dat het minste opvalt.
En die plek op mijn wang
Onder mijn oog zie je ook nog een redelijk groot litteken, die ook behoorlijk bobbelig aanvoelt. Helaas kan de chirurg daar nu nog niets aan doen, want als hij dat gaat verminderen wordt de druk op de huid die mijn oog naar beneden trekt weer groter. Met als gevolg dat je daar weer meer van ziet. Klinkt als een oneindige strijd, maar ik probeer er nog maar even niet te veel over na te denken.
Overigens is het litteken dat door mijn wenkbrauw loopt ‘klaar’. Daar is vorige operatie aan gewerkt, mijn wenkbrauw is weer één geheel. En alhoewel ik dat litteken nog wel voel als ik eroverheen wrijf, is dat ook één van de weinige plekken die geen pijn doet.
Doet dat nog pijn dan? Het is al een jaar geleden
Het blijft een gek gevoel om te zeggen dat alles alweer meer dan een jaar geleden gebeurd is. Ja, het litteken doet nog steeds veel pijn. Wind en kou zorgen ervoor dat het gaat schrijnen en prikken. De zon zorgt ervoor dat het brandt. En als ik jeuk heb aan mijn oog moet ik heel omzichtig te werk gaan, want iets te hard krabben geeft het gevoel alsof je de huid opentrekt. Bovendien steekt het nog regelmatig.
Aan de andere kant heeft het wel eens véél meer pijn gedaan, onder andere net na de operatie. Ik moet de huid dan zo veel mogelijk masseren, om te zorgen dat het litteken mooier wordt. Dat doet pijn. Bovendien zijn de steken na een operatie altijd een ruime periode veel erger. Meestal zakt dat na een paar maanden wel weer een beetje weg. Maar wat als dat dit keer niet gebeurt?
Ik ben dus zenuwachtig
Met carnaval begon dat. Ineens realiseerde ik me dat ik na carnaval nog maar twee weken had. Bovendien was carnaval een aparte tijd. Ik zou liegen als ik zeg dat ik het niet af en toe even moeilijk heb gehad. Gelukkig was iedereen ontzettend lief en meelevend en alleen maar trots op mij dat ik er toch maar mooi weer stond.
Dronken mensen hebben me dit keer niet eens gevraagd wat er met mij aan de hand was. En aangezien dronken mensen altijd ontzettend eerlijk zijn, beschouw ik dat als een kleine overwinning. Ik ben zelf de vrijdag ook doorgegaan zonder maar één keer bezig te zijn met wat mensen wel niet zouden denken van mijn litteken. Ook een overwinning.
Narcose, pijn, hechtingen
Maar goed, zenuwachtig dus. Wat als ik dit keer wél veel last heb van de narcose? Ik haat misselijk zijn. En ik haat duizelig zijn. Van beiden heb ik na mijn ongeluk véél meer last, dus als ik dat kan voorkomen… Graag! Helaas weet je van tevoren niet hoe je uit de narcose komt.
En wat als mijn gezicht dit keer veel meer pijn doet? Bovendien is het dus de komende paar maanden weer extra gevoelig voor zon, kou en wind. En dan moet ik ook nog masseren, wat niet echt fijn voelt.
Korstjes pulken – niet voor een zwakke maag
Na de operatie komen er hechtingen in mijn gezicht, om de boel goed bij elkaar te houden tot mijn huid genezen is. Daaroverheen komen pleistertjes, die de eerste paar dagen moeten blijven zitten. Daarna mag ik ze eraf pulken. Maar op een of andere manier ben ik altijd zo panisch dat dat pijn gaat doen, dat ik misselijk word als ik eraan zit. Waarschijnlijk komt dat door het fiasco met korstjes die ik moest verwijderen, net na het ongeluk. Ik zeg korstjes, ik bedoel hele plekken die verwijderd moesten worden. Daaronder zaten namelijk hechtingen, die er niet uit konden als er korstjes overheen zaten. Ik heb vele malen onder de douche gestaan om te weken, een paar korstjes verwijderd. Liggen op bed om de misselijkheid tegen te gaan en later op de dag dit hele proces herhaald.
Trots als een pauw was ik, toen het laatste monsterlijke korstje eraf ging. Helaas maakte dat het verwijderen van de hechtingen niet minder pijnlijk. Iets wat na de eerste operatie óók nog het geval was. Dit keer heb ik verdovende crème, maar zenuwachtig ben ik wel. Maar de hechtingen hoeven er pas na een week uit, dus ik heb nog zo’n drie weken om er NIET over na te denken. Of wel. Of poging tot niet, maar stiekem toch wel.
Niet te veel nadenken. Daar ga ik me bezig houden deze dagen. En het opschuiven van mijn ontbijt, want ik mag niet eten voor de operatie. Aangezien ik niet zo’n leuk mens ben als ik niet mag eten ga ik maar vast oefenen. Misschien helpt dat. Het is in ieder geval een stuk gezelliger voor mijn wederhelft!
14 Comments
Ik kan me voorstellen dat je zenuwachtig bent, zou ik ook zijn brrrr. Ik ga duimen dat alles voorspoedig verloopt en je goed uit de narcose komt. Dat moet gewoon!
Dankjewel meis! Ik duim ook mee en dan kan het niet anders dan goedkomen