Ik mocht een workshop over bloggen geven!
Via social media had je er misschien al iets van opgepikt, en ook op mijn blog liet ik er al wat over vallen… Afgelopen donderdag mocht ik een workshop bloggen geven bij GGZ Oost Brabant!
Ik? Een workshop geven? Ammenooitniet! Was mijn eerste gedachte. Ik ben helemaal geen expert op het gebied van bloggen, wat zullen die mensen wel niet denken. Maar ik mailde niet meteen terug, en liet het idee even sudderen.
Buiten mijn comfortzone
Ik blog wel al 4 jaar. Ook al is dat dan niet altijd even consequent geweest. Ik heb zelfs les gehad in bloggen, dus waarom zou ik die kennis niet door kunnen geven? En dit is wel een enorme stap buiten mijn comfortzone, iets waar ik ook wel een voorstander van ben.
Misschien moet ik het toch maar doen. Waar ga ik dan over vertellen? Ik kan me richten op het schrijven van goede artikelen. Maar dat is wel heel subjectief. Wat ik een goed artikel vindt voldoet misschien helemaal niet aan de eisen die een echte schrijver stelt.
Ik kan ook vertellen wat je allemaal moet doen als je een blog start. Waar je die kunt starten, dingen waar ik zelf de fout mee in ging… Voor ik het weet heb ik ja gezegd en ga ik aan de slag. Hoe lang moet de workshop duren? Voor hoeveel mensen kom ik te staan?
Wie, wat, waar en hoe?
De workshop die ik mag geven is onderdeel van de nieuwjaarsbijeenkomst en gaat over het tentoonspreiden van onvermoede talenten. De groepen mogen niet te groot zijn (gelukkig!) en de workshop niet te lang (dubbel gelukkig!). Ik besluit alle technische dingen te laten vallen en me vooral te richten op twee dingen:
- Welk onderwerp kies je voor je blog en heb je genoeg ideeën om te blijven bloggen?
- Pakkende titels verzinnen voor je artikelen.
Natuurlijk wel even startend met het systeem dat ik gebruik (WordPress) en hoe dat er dan aan de achterkant uitziet. Ik ben tevreden. Alleen nog even oefenen. Ik praat nooit in mezelf, ik praat tegen onze parkiet. Zodat het lijkt alsof ik niet tegen mezelf praat. Maar om nou een workshop van 45 minuten aan mijn vogel te geven zag ik ook niet zo zitten.
Oefenen in bed
Gelukkig was vriendlief niet thuis, want dan zou ik helemaal zenuwachtig worden. Bovendien kan hij je echt zo aankijken, met zo’n blik die zegt: Ik snap er geen reet van en ik hoef het ook niet te weten. Dus ik vertrok wat vroeger naar bed met mijn aantekeningen en zette de timer aan. Terwijl ik mijn tanden poetste begon ik mijn verhaal. En een half uurtje later was ik klaar. Perfect, want zo hield ik genoeg tijd over voor oefeningen, vragen en discussies.
De zenuwen slaan toch wel toe
Vlak voor ik aan de bak moest begon ik toch wel wat zenuwachtig te worden. Met mijn grote mond had ik al gezegd: ‘Oh, jij gaat de workshop bloggen doen? Leuk, dan kom je bij mij!’ Wat meteen hoge verwachtingen wekte.
Eenmaal opgestart ging het eigenlijk hartstikke prima en volgens mij hadden we allemaal een hele leuke tijd. Voor mij vloog het in ieder geval voorbij. Ik hoop het in de toekomst vaker te mogen doen, want buiten je comfortzone stappen is toch wel heel gaaf!