Waarom ik mijn Runkeeper tijden niet deel op social media
Toen ik op mijn zwaarst was begon ik met hardlopen. Het kostte me geen geld en ik wilde afvallen. Als arme student wilde ik mijn centjes graag anders besteden dan aan een dure sportschool, dus dit was perfect.
Zonder goede schoenen kun je niet lopen
Ik hield er alleen geen rekening mee dat ik eigenlijk wel écht goede schoenen nodig had. In het begin liep op de schoenen waar ik op de middelbare school de gymles mee deed. Juist, niet echt denderend goed voor mijn knieën. Al snel liep ik dan ook mijn eerste blessure op: een overbelaste knie.
Goede schoenen waren dus een must. Samen met mams ging ik op zoek naar mijn eerste paar schoenen, een instappaar dat niet te veel kostte. Toch nog meer dan ik normaal aan schoenen uitgeef. Thank god voor mama’s, en hun blijkbaar oneindige geldvoorraad ;).
Waarom Runkeeper?
Vanaf dat moment kon ik echt aan de slag. Met behulp van een goede app wilde ik een schema volgen om op te bouwen tot 5 of 10 kilometer. Die app, dat werd Runkeeper. Gratis te downloaden, met zowel betaalde als gratis schema’s en voor mij prima. Natuurlijk heb je ook andere apps, zoals bijvoorbeeld Hardlopen met Evy. Die is alleen betaald en dat wilde ik nou net voorkomen.
Ik durfde mijn tijden niet te delen
Runkeeper biedt, net als veel andere apps, de mogelijkheid om je workout te delen op social media. En dat wilde ik dus niet. Ik zag namelijk wel eens bij anderen hoeveel kilometer zij liepen en hoe lang ze daar dan over deden. Daar kwam ik bij lange na niet in de buurt, en daar schaamde ik me voor.
Wat zouden ze wel niet denken? Daar komt die dikke Anne aan, ze kan niet eens 5 kilometer lopen. Mijn gedachten waren niet altijd even positief zoals je wel ziet. Langzaam ging ik meer en meer sporten, vooral toen ik samen met een aantal vriendinnen ging sporten kwam er echt schot in de zaak. We motiveerden elkaar en sportten samen.
Hardlopen kwam even op de tweede plaats
Ik startte met groepslessen Zumba, de Bikini Body Guide (BBG) van Kayla Itsines (Hier kun je zien wat voor workouts dat zijn) en omdat mijn auto de deur uit ging moest ik ineens elke dag op de fiets naar mijn werk. Hardlopen kwam toen even op de tweede plaats. Toch weerhield me dat er niet van om in November 2015 mee te doen met mijn eerste wedstrijd, waar ik een niet al te slechte tijd neerzette.
Vanaf dat moment wist ik wat mijn doel was, naast afvallen natuurlijk. Ik wilde het jaar erop dezelfde wedstrijd lopen, maar dan een betere tijd neerzetten. En daar ging ik voor trainen. Mijn tijden werden beter, maar toch deelde ik ze niet op social media.
Ik doe het voor mijzelf, niet voor de likes
Het gaf een ontzettende kick om 5 kilometer of meer te kunnen lopen, om te merken dat mijn tijd met een minuut per kilometer verbeterde. En op mijn beste moment zelfs met anderhalve minuut per kilometer. Ik was trots, maar dat deelde ik alleen met mijn wederhelft.
Bang voor wat ze zouden vinden van mijn tijden was ik al lang niet meer, maar toch voelde ik niet de behoefte om dit te delen met mijn vrienden. Ik voelde me ook geen echte hardloper, want ik deed het alleen wanneer ik tijd had. Zumba, BBG en de sportschool gingen vaak voor.
Helemaal niet meer sporten
In februari veranderde mijn leven en kon ik ineens helemaal niet meer sporten. Of fietsen. Of mijn eigen broek ophijsen (oh wacht, dat kon ik nog net wel!). Ik wandelde veel, ook met behulp van Runkeeper, en merkte dat ik zelfs wandelend langzamer was dan normaal.
Ik was er helemaal ondersteboven van, vond het zo erg dat ik niet meer kon sporten. En nog steeds kan ik vrij weinig op het gebied van sporten. Zumba staat weer bovenaan op mijn lijstje, de rest van de sportschool zie ik nooit meer en als het even kan probeer ik ook te gaan hardlopen.
Focus op hoe ik me voel, niet op de tijd
Hierbij focus ik me dan niet op de tijd, maar op hoe ik me voel. En dat is soms knap lastig, kan ik je vertellen! De ene keer loop ik 3 kilometer, dan 5 en dan weer 4. Soms laat ik me toch verleiden om tijden te vergelijken, een beetje zoals ik vroeger obsessief bezig was met calorieën tellen. Maar steeds vaker stop ik gewoon om even een foto te maken van koeien die op een halve meter afstand staan. Of van de zon die zo mooi door de wolken schijnt. Van de sneeuw, die bijna onaangeroerd ligt.
Genieten, daar ligt mijn focus. Ik leef nog, ik kan nog lopen, ik heb twee ogen. Daar moet ik gebruik van maken. En dat ik geniet, dat zie je niet als ik mijn Runkeeper update op social media plaats.
Plaats jij updates op social media via een sport app? En waarom wel of niet?
6 Comments
Ja Anne , genieten moet je zoals je zelf als zei , van de koeien in de wei , prachtige beesten overigens, hou van koeien . En de eerste voetstappen zetten in de verse sneeuw , wat dan een knisperend geluid geeft als je daar in loopt, heerlijk geluidje !! Of dat ineens de zon gaat schijnen door die donkere wolken en dan een glimp zien van de stalen , mooi toch . Gelukkig dat je daar voor open sta en dat je het ziet met die prachtige mooi blauwe ogen van je en blijf daar voor open want het is allemaal zo mooi om te zien en beleven . Dus geniet met volle teugen .
Liefs van Ria …..knuffels !!!
Ja echt prachtige beesten! En helemaal niet schuw. In het zuiden lag vandaag nog een dik pak sneeuw. Ik heb wel even flink heen en weer geknisperd 😉 veel liefs!!