Ik was verbijsterd en hij bloednerveus: WIJ ZIJN VERLOOFD!

Afgelopen zondag stonden wij op het festival 7th Sunday, waar ons verhaal 7 jaar geleden begon. Dit intro lijkt een beetje op het verhaal dat ik maandag plaatste. Toen schreef ik namelijk een artikel over onze liefde voor elkaar en onze prachtige toekomst samen. Little did I know dat ik sinds afgelopen weekend verloofd ben! Wist ik veel dat ik ten huwelijk gevraagd zou worden op de meest romantische manier EVER (vind ik dan. Maar ik ben een klein beetje bevooroordeeld).

Vriendlief was een beetje kortaf

De afgelopen week was vriendlief een beetje kortaf en zat hij veel in zijn studio. Dat vond ik niet gek, want een week voor hij ergens moet draaien gaat hij vaak al aan de slag met de voorbereidingen. Maar hij was wel een beetje kortaf. Ik weet het aan zijn nieuwe werk, omdat hij het er best druk heeft en hij zo streng is voor zichzelf (hij wil in 1 maand alles kunnen waar een normaal mens een paar jaar over doet om het te leren). Dus niets om me zorgen over te maken,  dacht ik.

Fotocredits: Joris Bisschops – Different Eye fotografie

Wat moet jij nou met die doos?

Wanneer vriendlief draait op een festival kan hij backstage vaak even een hapje eten. Meestal ga ik dan mee, omdat dat het enige moment is op een festival dat we even samen kunnen genieten. Backstage kwamen we nog meer bekenden tegen, waaronder iemand met een grote doos. ‘Wat moet jij nou met die doos?’ vroeg ik haar. ‘Die moet ik even het terrein over brengen.’  zegt ze tegen mij. Ik vond het maar een gek verhaal, maar trok het niet in twijfel. Waarom zou ik ook.

HONGERRRR

De mannen hebben gegeten en zijn weer klaar om te draaien. Ik overleg met mijn vriendinnetje en wij besluiten dat wij nu ook wel écht heel veel honger hebben. We lopen de berg af als ik word geroepen. ‘Mitchel wil iets tegen je zeggen!’

Ik loop naar hem toe en vraag wat hij wilde zeggen. Er komt een kortaf ‘Wat ga je doen?’ uit. ‘Wij gaan ook even eten, jullie moeten nu toch weer draaien.’ zeg ik. Ik moet even wachten totdat zij de dj’s die op dat moment draaien hebben afgelost zegt hij. Ik snap niet helemaal waarom, maar leg me er opnieuw bij neer zonder erover na te denken. Wel valt het me op dat er 2 fotografen zijn en een videograaf. Ik word er een beetje boos om, want waarom staan ze nou nét te filmen als de mannen pauze hebben? Dat ze dat doen als ónze mannen aan het draaien zijn.

Fotocredits: Joris Bisschops – Different Eye fotografie

Janken.

Een vriendinnetje zegt tegen me: ‘Draai je even om.’

Dus ik draai me om, en zie vriendlief met een microfoon in de ene hand en een open ringdoosje in de andere hand. Dus ik janken. En dan niet de charmante ‘ik laat een traantje’, nee ik doe de ugly-cry. Vriendlief was zenuwachtig, en zegt even niets. Dan zet hij de microfoon aan zijn lippen en zegt: ‘Ik heb toestemming van je vader, wil je met me trouwen?’ en ik moet nóg harder huilen. Natuurlijk roep ik heel hard JA! We zijn verloofd!

Dé doos (ja, die we backstage al hadden gezien) gaat open en daar komt een fles champagne met glazen uit. Ze zat dus in het verloving-complot! Vriendlief was de hele dag al bloednerveus en gooit zijn glas in één slok achterover. Daarna zet hij de fles aan zijn mond.

Bijna niemand wist het

Zielsgelukkig en stralend staan we naast elkaar te praten. Wij zijn verloofd. Hij vertelt dat hij mijn vader om toestemming had gevraagd en dat verder bijna niemand het wist. Ja, hij had een week geleden gebeld met de vraag of er een fles bubbels geregeld kon worden, omdat hij die zelf niet onopvallend mee kon nemen. En hij had de vrienden die bij ons bleven slapen ingelicht, en gevraagd of de ring veilig en onopvallend meegenomen kon worden.

Familie bellen

Zijn kant van de familie was inmiddels ingelicht via de familie-app, maar ik wilde mijn kant van de familie graag even bellen. En laat er op een festival nou net geen rustig plekje zijn om even te bellen. Dus ging ik het terrein af, richting de parkeerplaats en belde mijn broertje. Die niet opnam. Mijn moeder. Die niet opnam. Mijn vader. Die ook niet opnam. Uiteindelijk kreeg ik mijn schoonzusje te pakken en kon ik haar en mijn broertje vertellen dat we verloofd zijn. En natuurlijk ben ik niet voor één gat te vangen, dus ik kreeg van hen een aantal telefoonnummers doorgestuurd (mijn ouders waren met vrienden een weekendje weg).

Ik belde en zei ‘Hoi, met Anne, zijn mijn ouders in de buurt?’ Grote paniek natuurlijk, want als ik bel en om mijn ouders vraag moést er wel iets aan de hand zijn. Iedereen was ontzettend blij voor ons en na dat telefoontje kon ik door naar de volgende. Uiteindelijk, meer dan een uur later keerde ik terug naar het festivalterrein om te kijken hoe het ging met vriendlief.

Verliefd – verloofd – in de wolken!

De rest van de dag zat er een ontzettend grote glimlach op mijn gezicht geplakt. Want hoe perfect was dit aanzoek? En hoe perfect is het dat vriendlief en ik straks elkaar ons jawoord mogen geven, omgeven door al onze vrienden en familie. Ik ben in de wolken en op zoek naar héél veel inspiratie, die ik vanzelfsprekend ook met jullie ga delen. Na jaren schrijven over trouwen, kan ik nu schrijven over mijn eigen bruiloft. Hoe tof is dat?